SYB|Ders RPsi

Ian binanın içinde yavaş adımlarla ilerliyordu. Altında hareket eden merdivenin sesi, etrafta koşturan çocukların seslerine eşlik ediyordu. Birinci sınıflar işte. Ne beklersiniz. Ortak salondan ayrılmadan önce ders programını son kez kontrol etmişti. Profesör Bellerophonis ile Sihirli Yaratık Bakımı dersi. Ian’ın en sevdiği ders olduğu için midir bilinmez, bir heyecan sarmıştı içini. Şüphesiz bunda öğrenme açlığının da etkisi vardı. Sonuçta bir kuzgundu o. Konu bilgi olunca, doyumsuz ve iflah olmaz bir Ravenclawdı. Bu ders hangi yaratıkla karşılaşacağım acaba diye düşündü. Bu seferki nasıl bir şey olacak? Tebo, Gizilgen veya Kabuluk gibi muhteşem gizlenme yeteneğine sahip bir tane mi yoksa Unicorn, At-adam veya ay-buzağı gibi fazla zeki ve utangaç bir yaratık mı? Yoksa genelde olduğu gibi küçük ve zararsız bir Cızkıpır ya da Krup’la mı karşılaşacaktı. Oyunu ilk seçenekten yana kullandı. Öyle hayvanları hep daha çok sevmişti.

Ders alanına vardığında, sınıfın boş olduğunu görüp sevindi. Duvar kenarı boştu. Gözüne kestirdiği sıraya doğru ilerledi. Sırtını duvara dayayarak ders dinleme zevkini hiçbir şeye değişmezdi. Ve sonunda bir S.Y.B. dersini böyle dinleyebilecekti. S.Y.B. yıllardır dört duvar arasında işlenmemişti. Birçok öğrenci bunun saçmalığından yakınsa da Ian memnundu. Tabii ki o da bir yaratığı görmeyi, okumaya tercih ederdi ancak şikâyet ederek anın mükemmelliğini bozmak istemiyordu. Defterini ve tüy kalemini masaya koydu. Profesörü geldiğinde Ian asasıyla tüy kalemi havalandırıp indirmekle meşguldü. Hemen asayı kaldırıp profesöre odaklandı. Yıllardır gördüğü suratı öyle kanıksamıştı ki, tıraş olurken sakalı yerine derisini kestiğini gözünden kaçırmadı. Sonuçta kuzgunların bina sorumlusuydu. Karizmasından hiç taviz vermeyen profesör kürsüde yerini aldı.

“Hepinize, tekrar merhaba. Bazı özel nedenlerden dolayı, bugün size sihirli bir yaratık gösteremeyeceğim. Ancak, hepinizin ilgisini çekecek canlılardan bahsetmeyi düşünüyorum. Tahmini olan var mı?”

Diyerek başladı söze. Bir anda sınıfın üstüne çöken hayal kırıklığı adeta elle tutulur durumdaydı. Orta sıralardan bir Slytherin parmak kaldırarak söz aldı. Lanet çatalağızlar diye düşündü Ian. Hepsinden nefret ediyordu.

“Ejderha.”

Ne zeki şeysin sen öyle. Kafasını toparlamaya çalıştı. Ejderhalarla ilgili dinlemesi gerek bir ders vardı. Defterini açtı ve tüy kalemi mürekkebe bandırdı. Ejderhaların dört numaraya girdiğini söyleyen profesör, on saf ejderha türü olduğunu belirtti. Ian bunları zaten bildiği için kalemini kıpırdatmadı. Hepsini ezberden sayabilirdi. Hebrid Siyahı, Peru Zehirdişlisi, Ukrayna Demirgöbeği, Çin Ateştopu, İsveç Kısaburun, Macar Boynuzkuyruk, Norveç Pütürlüsü, Öbüruç Opalgözü, Romen Uzunboynuz ve Sıradan Gal Yeşili. En sevdiği hangisi derseniz, Ian Peru Zehirdişlisi diye cevaplardı. Ona karşı hep bir sempati duymuştu. Ian bunları düşünürken profesör türleri açıklamaya başlamıştı. Ian anlatılan her şeyi zaten biliyordu. İçinde yükselen ukalalığı bastırmaya çalıştı. Ben bunları zaten biliyorum diye bağırmamak için kendini tuttu. Bu derste hep aynı şeyi yaşıyordu ve diğerlerinin bunu nasıl yaşamadığını anlayamıyordu. Kütüphanede birkaç saat geçirmiş her öğrenci, ejderhalar konusundaki bu temel bilgileri alabilirdi. Ayrıca profesörün Newt Scamander’in “Fantastik Canavarlar Nelerdir, Nerelerde Bulunurlar?” kitabını okuduğu açıktı. Profesörün alıntı yaptığı birkaç cümle fark etmişti. Her şeye rağmen dersi pürdikkat dinledi. Bilgilerini tekrar etmenin bir zararı olmazdı.

Profesör, isteyenlerin kalan 7 ejderha türü ile ilgili bir ödev hazırlayabileceklerini söyledi. Ian hemen anlatılan 3 ejderha türünün kenarına bir yıldız attı. Bu üç tür hariç diğerleriyle ilgili bir ödevi vardı artık. Ödevi ezberden dahi yazabileceğini fark edince dudaklarında bir sırıtış belirdi. Bu konuda oldukça ukalaydı. Profesör yavaş yavaş dersin sonuna gelirken, dersin bitmesini istemiyordu. Ne kadar şikâyet ederse etsin bu dersi seviyordu.

“Aranızda hiç ejderha gören ya da ilgilenen birileri var mı? Hikâyelerinizi dinlemek isterim.”

Diye devam etti profesör. Ian anılarını gözlerinin önüne getirdi. Ejderhalarla ilgili
-kütüphanede geçirdiği saatler hariç bir anısı yoktu. Birkaç öğrenci parmak kaldırdı ve söz aldı. İlk önce bir aslan konuştu. Gryffindorları severdi. Seçmen şapkanın da dediği gibi, “Hepsinin yüreği, nah, mangal kadar.” Henüz sekiz yaşındayken gördüğü ilk ejderhayı anlattı. Ardından bir binadaşı evlerinin yakınında bulduğu ejderha yumurtalarından bahsetti. Son olarak bir yılan-kafa, bir ejderhayı nasıl beslediğini anlattı. Kesin yalan diye düşündü Ian. Sadece hava atmak için yapıyor. Profesörün ejderhalarla ilgili ilk deneyimini de dinledikten sonra ders sona erdi. Ian hızla defterinin arka kapağını açtı ve listesine baktı. Ian bildiği tüm canavarların adını bu listeye yazmıştı ve her dersin sonunda öğrendiği yeni şeyleri yaratığın yanına not alırdı. Bazen yasak ormanda bulduğu şeyleri iliştirirdi oraya. Sayfaların arasına sıkıştırdığı Doksi kanatlarını yırtamamaya dikkat ederek, ejderhalara ait bölümü açtı. “Araştırma” diye ufak bir not düştü. Bunu unutmamalıydı. Sınıftan ayrılırken yarı üzgün yarı mutluydu. Üzgündü çünkü ders sona ermişti. Bir S.Y.B. daha sona ermişti. Mutluydu çünkü yalnızca yarım saat sonra kendini kütüphaneye atmış ve ejderhalarla ilgili derin bir araştırma yapıyor olacaktı.